روستاهای معروف ترکیه برای زندگی کدامند؟

روستاهای ترکیه در ترکیب رنگ بسیار هماهنگ با طبیعت هستند. آنها تا حد امکان تمیز و بدون آلودگی بوده و هر یک از آنها زیبایی منحصر به فردی دارند. در ادامه به معرفی تعدادی از معروف ترین روستاهای ترکیه می پردازیم.

1. دهکده شراب شیرینجه در سلچوک دریای اژه

روستای شیرینجه یک روستای کوهستانی در منطقه سلچوک ازمیر می باشد که بی شک یکی از زیباترین روستاهای ترکیه است. بیشتر تاجران در این روستا از خارج از کشور آمده بودند و عمارت‌های سنگی که در گذشته محل زندگی خانواده‌ها بودند اغلب به بوتیک هتل ها یا رستوران‌ ها/کافه ‌ها تبدیل شده اند و بیشتر محصولات محلی که روی پیشخوان روستاییان می بینید، حتی تولید آنها هم نیست.

اما اگر بپرسید معماری، طبیعت و حس فضا زیباست باید بگوییم که همه چیز بسیار زیبا است. اگر مکان های آرام ولی پر از جنب و جوش را برای استراحت ترجیح می دهید، این مکان برای شما مناسب است. این دهکده توریستی در سال 2012 به لطف سناریوهای آخرالزمانی مایاها یک مکان بسیار معروف بود. گفته می شد که شیرینجه یکی از 2 بازمانده در جهان نابود شده خواهد بود. اگر می خواهید با هواپیما به شیرینجه بروید قبل از خرید بلیط هواپیما بهتر است که یک مقایسه قیمت انجام دهید. به طور کلی تورها بازدید خود را از شیرینجه به این صورت برنامه ریزی می کنند که در صبح به افسوس و بعد از ظهر به شیرینجه بروند، زیرا هر دو در سلچوک قرار دارند. نصف روز زمان کافی برای گردش در اطراف و گرفتار شدن در هیجان عکاسی را فراهم می آورد.

در شیرینجه به جای هتل های بزرگ بیشتر بوتیک هتل ها، هتل های کوچک و هاستل ها وجود دارند. برخی از آنها عمارت های سنگی قدیمی یونانی هستند. خانه های اجاره ای بسیار خوبی نیز در این منطقه وجود دارد.

2. چیرالی: بهشت ​​گمشده ترکیه

چیرالی منطقه ای دراولوپینار در نزدیکی بخش کمر است. چیرالی که در مرزهای پارک ملی ساحلی بیداغلاری قرار دارد، محل پرورش لاک پشت های دریایی محافظت شده (Caretta) در خط ساحلی می باشد که از سه کیلومتر ساحل شنی تشکیل شده است. ساحل با شیب ملایمی از سطح دریا بالاتر می رود. از دو طرف آن توسط صخره هایی احاطه شده است و به طور کلی ساختار ماسه ای ریزدانه دارد. در شمال بستر نهری وجود دارد که فقط در زمستان جاری است. در انتهای جنوبی آن نهری که به روستا می آید با عبور از شهر باستانی المپوس به دریا می رسد. بنابراین، ساحل چیرالی را می توان به دو قسمت چیرالی و الیمپوس تقسیم کرد که رودخانه الیمپوس در جنوب آن قرار گرفته است. رودخانه و تنگه اولوپینار، جاده لیکیا، المپوس، یانار تاس، همراه با جنگل‌های سرو، فلات‌ها با وضعیت حفاظت از مکان‌های طبیعی و تاریخی درجه 1 و 2 از گردشگری در مقیاس بزرگ و همچنین ساخت‌وساز در مناطق مشابه اطراف دور نگه داشته شده‌اند.

مردم محلی معمولاً از اجاره دادن خانه، مشاغل رستوران ها و مشاغل کشاورزی در مقیاس کوچک امرار معاش می کنند. آب و هوای معمول مدیترانه ای در منطقه حاکم است. در زمستان دما به ندرت به زیر صفر درجه می رسد. پس از یک دوره طولانی بهار، تابستان بسیار گرم با دمای 45 درجه در ماه های جولای و آگوست فرا می رسد.

3. گوینوک، منطقه بولو

گوینوک منطقه ای در بخش جنوب غربی استان بولو واقع شده که شهرت آن به دلیل داشتن قند، مارمالاد اوهوت و کنده کاری های چوبی می باشد که شامل هفت محله و شصت و شش دهکده است. این منطقه که غنی از خانه‌های ترکی قدیمی به جا مانده از اوایل قرن بیستم است، به دلیل داشتن 137 اقامتگاه تاریخی، 21 مسجد، مقبره، فواره، حمام، برج و در مجموع 158 اثر معماری مدنی، به عنوان «مکان شهری» اعلام شده است. همچنین مساجد تاریخی، حمام‌ها و عمارت‌هایی که توسط قاضی سلیمان پاشا در قرن چهاردهم ساخته شده در این منطقه وجود دارد.

گمان می رود که اولین ساکنان منطقه بولو، ببریک ها بودند. این منطقه که تصور می شود با نام ببریکیا شناخته شده، از قبل از میلاد تاسیس وجود داشته است. از قرن هشتم به بعد بیتینیان ها از غرب در این منطقه ساکن شدند. سکونت‌گاه‌های اصلی این سرزمین‌ها به نام بیتینیا که قبلا کینوس بود (بعدها پروسیا، امروزه کنورالپ) و بیتینیون (بولوی امروزی) نامیده شده اند. در دوره پس از مرگ اسکندر، پادشاهی مستقل بیتینیا در منطقه بولو تأسیس شد. در کتب تاریخ آمده است که جاده نظامی روم از گوینوک که امروزه به «دادستان» معروف است می گذشت. قدیمی ترین نام شناخته شده گوینوک “Koinon Gallicanon” است. این منطقه در نواحی سکونت شاهزادگان ترک، تمدن های بیزانسی، رومی و عثمانی قرار دارد. آثار مکتوب مربوط به دوره بیزانس در روستاهای سوزوز، کیلچیلر، نارزانلار، بویاجیلار و اطراف این روستاها یافت شد. همچنین ویرانه های یک کلیسا در روستای کیلچیلر وجود دارد و برخی از آثار و بناهای تاریخی تا به امروز در این شهر باقی مانده است.

دسترسی به این مقبره که در مرکز منطقه گوینوک قرار دارد با 10 دقیقه پیاده روی امکان پذیر است. کسانی که می خواهند با ماشین شخصی یا تاکسی بروند می توانند در عرض چند دقیقه برسند که برای این سفر خیابان بی باغچه سی و آکشمس الدین ارجح است.

4. اوزونگول شمال شرقی

این سکونتگاه برای اولین بار در سال 1586 توسط یک یونانی به نام “ساراهو” دیده و ثبت شده است. طبق اسناد اولین سکونت دائمی در این منطقه پس از دهه 1650 می باشد. جمعیت با ورود مردم مسلمان در دوره بعدی به سکونتگاهی که متشکل از 12 خانوار غیرمسلمان بود افزایش یافت و در سال 1876 به اسکان 229 خانوار رسید. این سکونتگاه که در تاریخ با نام «سراه» نیز شناخته می‌شود، پس از تأسیس جمهوری تا سال‌ها به عنوان بخشی از ناحیه منطقه آف باقی ماند. از سال 1948، زمانی که چایکارا به یک منطقه تبدیل شد، کل ناحیه در محدوده این منطقه باقی مانده است. شهرداری اوزونگول که در سال 1969 تاسیس شده بود با قانون شماره 6360 بسته شد.

اوزونگول 99 کیلومتر از ترابزون و 19 کیلومتر از چایکارا فاصله دارد. این شهر در محل تلاقی کوه‌های سوغانلی و کاجکار، جایی که جنگل‌های باران خیز ترکیه قرار دارد، واقع شده است. این منطقه همچنین خانه قدیمی ترین جنگل های منطقه معتدل جهان است. به لطف بارندگی فراوان و آب و هوای نسبتا معتدل، این منطقه در تمام فصول سال سرسبز است. بیش از 60 گونه گیاهی بومی در کوه های دمیرکاپی و سوغانلی شناسایی شده است. همچنین یک محیط غنی از نظر زندگی حیوانات وحشی دارد. در مجموع 59 پستاندار و 250 گونه پرنده در منطقه ویژه حفاظت از محیط زیست اوزونگول شناسایی شده است. گونه‌هایی از پستانداران مانند خرس قهوه‌ای، گوزن، گرگ، شغال، روباه، گراز وحشی، سیاهگوش، گورکن، مارتین، سمور، بز کوهی، بز وحشی و غیره وجود دارد. با مطالعات انجام شده  بر روی گیاهان و پوشش گیاهی منطقه به منظور تعیین تنوع بیولوژیکی گیاهی در منطقه ویژه حفاظت شده محیط زیست، در مجموع 658 گونه گیاهی متعلق به 311 جنس شامل 125 زیرگونه و 68 رقم در منطقه شناسایی شد. مشخص شده است که هشت گونه دوزیست مختلف در منطقه اوزونگول زندگی می کنند که دو گونه از آنها قورباغه های دم دار هستند. دریاچه لانگ دارای وضعیت حفاظتی مانند منطقه حفاظت شده طبیعی، منابع طبیعی ویژه و پارک طبیعی است.

5. کایاکوی

کایاکوی یا لِویسی سابق یک محله شناخته شده در منطقه فتحیه در موغلا است.

کایاکوی از دو منطقه مسکونی بسیار متفاوت تشکیل شده است. اول اینکه اگرچه این سکونتگاه نسبتاً جدید است اما بر روی زمین های شیب داری در اوایل قرن نوزدهم بنا نهاده شده است و در گردشگری نیز دارای جایگاه مهمی می باشد. این منطقه در اواخر دوره‌ امپراتوری های عثمانی به وسعت یک شهر با جمعیت 3000 نفر بود که همه یونانی تبار و نام قدیمی آن نیز لویسی بود. اگرچه خانه های این منطقه پس از زلزله فتحیه در سال 1957 ویران شدند، اما موزه پر جنب و جوش با کیفیت خود توجه گردشگران را به سوی خود جلب نموده است. منطقه دیگر، روستایی به نام کایی است که از سال 1512 جز کاداستر ثبتی عثمانی ذکر شده است. اسنادی مبتنی بر سکونت ترکمن های متعلق به قبیله کایی از ترکان اوغوز در منطقه، به ویژه در ثبت کاداستر شماره 39، وجود دارد. کلیساهای بزرگ و کوچک و چهارده صومعه کوچک در میان مکان های دیدنی در کایاکوی وجود دارد. همچنین در کنار کلیسای کوچک یک کارگاه سفالگری (کومله خانه) نیز وجود دارد. برای رفتن به سوغوک سو کویو حدود چهل دقیقه راه است که تنها از طریق دریا یا پیاده و از طریق جاده کلیسای کوچک قابل دسترسی است. با تبادل جمعیتی که در سال 1923 انجام شد، یونانی‌های ساکن لویسی به یونان مهاجرت کردند و مهاجران از تسالونیکی و اطراف آن در کایاکوی ساکن شدند.

بحث در مورد استفاده کارآمدتر از کایاکوی قدیمی از نقطه نظر گردشگری همچنان ادامه دارد. یونس نادی آبالی اوغلو (Abalızadelerin Yunus Nadi)، بنیانگذار روزنامه جمهوریت و همکار نزدیک آتاتورک، در سال 1880 در کایاکوی به دنیا آمد، زمانی که خانواده اش به این فلات آمدند. کایاکوی یکی از ایستگاه های گردشگری فتحیه است که کمتر به آن رفت و آمد می شود، اما توسط کسانی که به آنجا می روند مورد استقبال قرار می گیرد. در واقع نمی توان به این دهکده ارواح عظیم که دامنه های تپه را با خانه های تاریخی نیمه ویران شده خود به طور کامل پوشانده است، نرفت و جایی است که باید در فهرست مکان های دیدنی تمام افرادی که از فتحیه دیدن می کنند، باشد.

6. کالِکوی

کالکوی روستایی در منطقه دمره در استان آنتالیا ترکیه می باشد که بین کاش و دمره، در سواحل مدیترانه واقع شده است. کالکوی رو به جزیره کِکووا می باشد و از طریق دریا یا پیاده از روستای اوچاقیز قابل دسترسی است.

کالکوی بر قلعه بیزانسی مشرف است که در قرون وسطی برای مبارزه با دزدان دریایی که در ککووا لانه کرده بودند، ساخته شده بود. این قلعه شامل یک تئاتر کوچک می باشد. کاش با زیبایی های طبیعی، شهرهای باستانی و خط ساحلی شگفت انگیزش مکانی منحصر بفرد است. کالکوی که به سیمنا نیز معروف است، در کاش قرار دارد که بسیار جالب و زیبا است. کالکوی که در کنار دریا ساخته شده، خانه ویرانه های تاریخی سیمنا است که باید به برنامه سفر شما به کاش اضافه شود. کالکوی با یکی از نمادین ترین مکان های کاش روبرو است: جزیره ککووا، تا جایی که چشم کار می کند آبی است. تراس های آن از خیابان های باریک و خانه های عجیب و غریب تا بالای تپه امتداد یافته است. با حیرت پرسه زدن در این خیابان ها و با هر قدم منظره بی پایانی از دریای مدیترانه را خواهید دید.

از آنجایی که این روستا از جاده های اصلی دور فاصله دارد، توانسته است فضای سنتی خود را حفظ کند. به دلیل وضعیت نامناسب جاده مردم محلی سال های متوالی فقط با قایق رفت و آمد داشته اند. کالکوی دارای زیبایی هایی بیش از حد انتظار از یک صرفا روستا می باشد. شهرهای غرق شده، ویرانه های باستانی به جا مانده در دریا و خلیج های زیبای زیادی که روستا را احاطه کرده اند. هیچ ماشینی در روستا وجود ندارد، تنها سکوت محض آرامش بخش است که حکمفرما است. مناظر زیبای باورنکردنی را در هر گوشه و کنار خواهید دید و هوا تازه و تمیز است. این روستا در سال 1990 به عنوان “منطقه حفاظت شده ویژه” و در سال 2016 به عنوان “سایت باستان شناسی شهری” اعلام شد. ساخت و ساز در کالکوی ممنوع است. حتی کوبیدن یک میخ نیز غیرقانونی است. قیمت خانه بسیار بالا است و یکی از گران ترین روستاهای کشور می باشد.

7. گوموشلوک

این منطقه بر روی خرابه های شهر باستانی میندوس در دریای اژه واقع شده است. در قسمتی که آب تا زانو است دو خلیج را از هم جدا می کند و به جزیره خرگوش (توشان آداسی) می ریزد، بقایای فونداسیون ساختمانی به راحتی قابل مشاهده است. جزیره خرگوش با پای پیاده از طریق آب قابل دسترسی است، اما ورود آن مجاز نیست.

علیرغم وجود بسیاری از جاذبه‌های گردشگری دیگر، دامنه‌های تپه‌های اطراف خلیج گوموشلوک در برابر پروژه‌های آتی محافظت می‌شوند، بنابراین بیش از حد در معرض دید قرار نگرفته‌اند. این جزیره منظره ای پانوراما از خلیج و ساحل گوموشلوک را نشان می دهد و شامل خرابه های ساختمان های باستانی به هم ریخته است. گوموشلوک از تنها منطقه کوچک نزدیک به جزیره خرگوش بزرگتر است و روستای فعلی بیشتر از داخل گسترش می یابد. روستای گوموشلوک همراه با باقیمانده بخش بدروم، در سال 2015 با شهر موغلا ادغام شد که منجر به بسته شدن شهرداری گوموشلوک (گوموشلوک بلدیسی) گردید که در سال 1999 تأسیس شده بود.

جشنواره بین المللی موسیقی کلاسیک گوموشلوک از سال 2004 هر ساله در این روستا برگزار می شود. حامی این جشنواره که بین ماه های جولای و سپتامبر برگزار می گردد، انجمن موسیقی کلاسیک بدروم است. این جشنواره هر ساله در محل معادن سنگ باستانی در محله کویونبابای گوموشلوک برگزار می شود. پادشاه ماوسولوس سنگ های مقبره و قلعه خود را از این معدن سنگ تهیه کرد. قلعه بدروم و دیگر مکان های در شبه جزیره بدروم نیز میزبان رویدادها هستند. این جشنواره همچنین شامل مسابقه سالانه پیانو احمد عدنان سایگون و همچنین برنامه کلاس حرفه ای آکادمی موسیقی گوموشلوک است. در امتداد ساحل گوموشلوک بارها، کافه‌ها و هاستل‌های متعددی وجود دارد که برخی از آن‌ها اجرای موسیقی زنده را با هنرمندان، خوانندگان و دی‌جی‌های محلی و بین‌المللی برگزار می‌کنند. در امتداد کنار دریا در گوموشلوک بسیاری از رستوران های شناخته شده وجود دارد که بسیاری از آنها در سرو ماهی تازه و صدف و همچنین مزه و نوشیدنی راکی ​​تخصص دارند. در امتداد ساحل دو کافه روستا، چای و سایر نوشیدنی‌های غیر الکلی را همراه با لقمه‌های کوچک سرو می‌کنند.

بازار هفتگی در گوموشلوک هر چهارشنبه برگزار می شود. غذاهای فصلی محلی، لبنیات، پوشاک دست ساز، منسوجات و لوازم خانگی در این بازار موجود است. بدروم یکی از اولین مکان هایی در استان بدروم است که به ذهن می رسد گوموشلوک باشد. با فضای متمایز خود و ماهیگیرانی که در کنار دریا صف کشیده اند و برگزاری جشنواره بین المللی جاز گوموشلوک، که در آن موزیسین های برجسته ای از ترکیه و سراسر جهان اجرا می کنند، باعث شده تا این شهر کوچک شهرت پیدا کند. اگر تعطیلات خود را در بدروم می گذرانید، گوموشلوک مکانی «حتماً دیدنی» است. گوموشلوک در دورترین لبه غربی شبه جزیره بدروم قرار گرفته است و به این معنا است که به مرکز شهر نزدیک نمی باشد. اتوبوس ‌ها به طور مرتب از ایستگاه اتوبوس در بدروم تا گوموشلوک حرکت می‌کنند. این شهر در فاصله 23 کیلومتری قرار دارد و می توانید در عرض 45 دقیقه به آن برسید. در تابستان اتوبوس ها تا پاسی از شب رفت و آمد می کنند، اما در اوایل زمستان رفت و آمد آنها متوقف می شود. همین امر در مورد اتوبوس هایی که از گوموشلوک به سمت بدروم می روند نیز صادق است.

گوموشلوک تاریخ طولانی و درخشانی دارد. این منطقه به طور قابل توجهی تحت تأثیر للژیان و ساتراپ ایرانی ماوسولوس قرار گرفته است. در اطراف این منطقه که در اثر زلزله زیر آب فرو رفت، ماوسولوس میندوس را برپا نمود. هنگام بازدید از جزیره خرگوش که معروف ترین مقصد گردشگری است، بر روی خرابه های شهر قدم می زنید، اما دیگر اجازه ورود به این جزیره را ندارید. با حرکت به سمت به جزیره خرگوش با استفاده از تجهیزات غواصی، همچنان می توانید خرابه ها را مشاهده نمایید. مکان دیگری را که باید در گوموشلوک مشاهده کنید، ایکلیزیا است. کلیسای ارتدوکس با قدمت 400 سال که به یک مرکز هنری تبدیل شده است. کنسرت های زیادی در طول تابستان در این مکان برگزار می شود، از جمله اجرای موسیقی جاز و کلاسیک توسط نوازندگانی از سراسر جهان. بنابراین، به عنوان یک ساختار تاریخی و یک مرکز هنری، کلیسای ایکلیزیا یکی از مکان های مهم و منحصر به فرد در این منطقه است. گوموشلوک علیرغم اینکه شهر کوچکی است، یک مقصد مسافرتی بسیار مورد توجه است و از آنجایی که هزاران نفر در طول تابستان به منظور گذراندن تعطیلات از این منطقه دیدن می کنند، دارای هتل های متعددی می باشد.

8. آسوس

آسوس که به نام بهرام کاله یا فقط بهرام نیز شناخته می شود، یک شهر کوچک در استان چاناک کاله ترکیه با گذشته تاریخی غنی است. این شهر به نام آپولونیا نیز معروف بود، زمانی که پلینی بزرگ در قرن اول پس از میلاد در آنجا زندگی می کرد. ارسطو و گزنوکرات آکادمی افلاطون در آتن را ترک کردند و به آسوس سفر کردند، که پادشاه هرمیا از آنها استقبال کرد و به آنها اجازه داد تا در آنجا آکادمی تأسیس کنند. پیتیاس، دختر خوانده هرمیا، همسر ارسطو نیز بود. ارسطو به مقام ریاست گروهی از فیلسوفان در آکادمی آسوس رسید، که در مشاهدات جانورشناسی و بیولوژیکی اولیه نیز همکاری کرد. پادشاه هرمیا در حمله ایرانیان به آسوس دستگیر و کشته شد. هنگامی که فیلیپ دوم پادشاه مقدونیه قدرت را در دست گرفت، ارسطو به آن کشور گریخت. او در آنجا به اسکندر مقدونی، پسر فیلیپ  آموزش داد. در ورودی شهر مجسمه معاصر ارسطو وجود دارد. طبق اعمال رسولان کشیش لوک و رسول پل هر دو به آسوس سفر کردند (اعمال رسولان 20: 13-14). آسوس مخفیگاهی ساحلی در ساحل دریای اژه است که امروزه توسط خرابه های تاریخی احاطه شده و از سال 2017 در فهرست موقت میراث جهانی ترکیه گنجانده شده است.

حتی با وجود اینکه نام فعلی شهر بهرام کاله است، اما اکثر مردم هنوز آن را آسوس می نامند. این سکونتگاه در راس جنوبی شبه جزیره بیگا قرار دارد که در دوران باستان به ترواد نیز شناخته می شد. ساحل خلیج آدرامیتی (ادرمیت کورفیزی) مکانی است که آسوس در آن واقع شده است. معبد باستانی آتنا، که بر روی یک صخره زمین شناسی ساخته شده است، منظره خوبی را از منطقه اطراف به وجود می آورد. در یک روز صاف شهرهای اطراف لسبوس، پرگاموم، و کوه آیدا در فریگیا همگی از این معبد دیده می شوند. رودخانه توزلا به سمت شمال جریان دارد. دو ستون عظیم هلنی هنوز در ضلع شمال غربی به عنوان ورودی شهر پا بر جا هستند و هنوز یک کلان شهر شلوغ محسوب می شود، بسیاری از سازه های باستانی آسوس امروزه ویران شده اند. این دو ستون به عنوان یک دروازه ورودی به کار خود ادامه می دهند. ویرانه‌های معبد آتنا متعلق به دوره دوریک، سال 530 قبل از میلاد در آکروپلیس و در ارتفاع 238 متری از سطح دریا واقع شده‌اند. هنوز شش ستون از 38 ستون اولیه و اصلی وجود دارد. ورودی اصلی با برج های 14 متری (46 فوت) و دیوار شهر مربوط به قرن چهارم قبل از میلاد هنوز در غرب آکروپلیس قابل مشاهده است. این دروازه به سمت شمال شرقی باز می شود، جایی که بقایای یک محل برگزاری شورا، یک آگورا، و یک سالن ورزشی بزرگ مربوط به قرن دوم قبل از میلاد وجود دارد. یک تئاتر 5000 نفری که در قرن سوم قبل از میلاد ساخته شده است، در ضلع جنوبی نزدیک به ساحل قرار گرفته است.

یک ساحل سنگریزه کوچک وجود دارد که هم سفر با قایق و هم بازدید از دهکده را میسر ساخته است. اگرچه جاده شیب دار و باریک منتهی به دهکده افت شدیدی دارد، خودروها و مینی‌بوس‌ها دائماً از سپیده دم تا هنگام غروب به سمت ساحل می‌آیند. باستان شناسان یک تنور سنگی 1500 ساله مربوط به دوران بیزانس و یک مجسمه شیر 2200 ساله از دوران هلنیستی را در آسوس ترکیه کشف کردند. پروفسور نورالدین ارسلان ادعا می کند که این مجسمه در ساختمانی کشف شده که در آن زمان به عنوان مسافرخانه عمل می کرده است. علاوه بر این کشف دیگری از آن دوره شامل یک مشعل آشپزی با سه دیگ می باشد.

9. آیوالی

نام قبلی آن هوسور بود. در منابع گرجی گاهی از آن به عنوان هوسوری نام برده شده است. این سکونتگاه که در منطقه تاریخی تائو واقع شده است، توسط عثمانی ها در قرن شانزدهم از گرجی ها گرفته شد. این نام باید از زبان گرجی به ترکی آمده باشد.

10. فلات آیدر

آیدر در 19 کیلومتری جنوب شرقی منطقه کاملیهمسین در ریزه واقع است، فلاتی با جنگل‌های صنوبر و راش به ارتفاع 1350 متر می باشد. مردم دره هالا (Hala) در قرن سیزدهم آن را تأسیس کردند. اگرچه ساکنان دره هالا از آیدر برای تفریح ​​استفاده می کردند، اما هرگز به عنوان فلات مورد استفاده قرار نگرفته است. مردم این منطقه هنگام کوچ کردن از روستای هالا به سمت ارتفاعات خود (کاورون، جیماکچور و پاککور) در چشمه آب گرم آیدر استراحت می کنند. به گفته محقق مِتِهان مولا محمد اغلو، در اوایل دهه 1900، آیدر به عنوان استراحتگاه برای مردم محلی بود و این اسپا از سال 1700 وجود داشته است.

مردمی که در دره هالا زندگی می کنند از سه فلات با نام های آیدر، آسا جیماکچور و یوکار جیماکچور استفاده می کنند. آنها به جیماکچور پایین در ژوئن ، به جیماکچور بالا در ژوئیه و به آیدر در ماه مه سفر می کنند. جشن های چمن زنی معروف به هودوک در آیدر در ماه اوت در مسیر آسا جیماکچور برگزار می گردد. آنها در ماه سپتامبر به آیدر می روند و در ماه اکتبر به شهر هالا برمی گردند. آیدر تا همین اواخر توسط مردم محلی به عنوان یک منطقه مرتفع شناخته می شد. فلات آیدر به عنوان یک قطب گردشگری و سرگرمی توسعه یافته است.

11. سکونتگاه یونانی قدیمی مصطفی پاشا

شهر مصطفی پاشا در بخش اورگوپ استان نِوشهیر قرار دارد. این شهر در غرب دره گومدا و 5 کیلومتری اورگوپ و 27 کیلومتری نوشهیر واقع شده است. سیناسوس نام قبلی مصطفی پاشا در زمان امپراتوری عثمانی بود. جمعیت آن متنوع بوده و اکثریت جمعیت آن را ترک‌های مسلمان تشکیل می‌دادند و مابقی آن ها یونانی‌ها و کارامانلیدها (مسیحیانی که ترکی صحبت می‌کردند) بودند. سیناسیوت ها (یونانیان اهل سیناسوس) که به استانبول مهاجرت کردند، علیرغم اینکه در منطقه ای دور از دریا زندگی می کردند در تجارت ماهی، به ویژه خاویار شهرت بسزایی داشتند. به دلیل ثروتمند بودن استانبول، این شهر کوچک دارای خانه های تزئین شده زیادی بود.

علاوه بر این، کشاورزی در گذشته پایه اصلی اقتصاد محلی بود. این منطقه بخشی از کاپادوکیه، یک مقصد گردشگری محبوب در ترکیه است که به دلیل دودکش‌های پری و کلیساهای باستانی حکاکی شده از صخره معروف است. این منطقه در حال حاضر توسط هتل هایی احاطه شده است که پذیرای گردشگران هستند. اسپای حرارتی یکی دیگر از امتیازات گردشگری در این منطقه است.

مصطفی پاشا که در قدیم به نام سیناسوس شناخته می شد، یک سکونتگاه یونان باستان است. مصطفی پاشا با فاصله 6 کیلومتر از اورگوپ و 25 کیلومتر از نوشهیر، یکی از نقاط طبیعی کاپادوکیه را جدا می کند. هنگام بازدید از اورگوپ باید به اندازه بازدید از سایر مکان های این شهر جذاب که دارای تاریخ است وقت بگذرانید، زیرا مصطفی پاشا از نظر جاذبه های گردشگری بسیار غنی می باشد.

موزه هنر و تاریخ در کاپادوکیه یک موزه خصوصی مرتبط با وزارت فرهنگ است که در یک عمارت 150 ساله تأسیس و سپس بازسازی شد. این موزه برای اولین بار در ترکیه دارای عملکردی است که با استفاده از عروسک ها به توضیح دادن داستان فرهنگ کاپادوکیه می پردازد که زیبایی شناسی متفاوتی را به نمایش می گذارد. توصیه می کنیم اگر علاقه مند به تحولات تاریخی، هنر یا فرهنگ کاپادوکیه هستید، از این موزه دیدن کنید. عروسک های نمایش داده شده در این موزه کاملاً دست ساز و وارداتی از کشورهای دیگر هستند و هیچ کدام از آنها به طور صنعتی ساخته نمی شود. همه روزه به جز دوشنبه، بین ساعت 10:00 تا 18:00، موزه برای بازدید عموم باز است. دره گومدا که در ضلع غربی شهر مصطفی پاشا واقع شده است، با نام‌های «ایهلارای کوچک» یا «دره استریم بی» نیز شناخته می‌شود. فیلم‌های ترسناک به بررسی شکل‌گیری طبیعی دره که در کاپادوکیه پنهان شده و کمتر از سایرین شناخته شده است، می پردازند. اگر بی کریک را دنبال کنید، خرابه‌های گومدا در ورودی دره، کلیساها، صومعه‌ها و کبوترخانه‌ها را می‌توانید در دامنه‌های دره پیدا کنید. اگر چراغ قوه همراه خود دارید و می خواهید کمی رمز و راز به سفر خود اضافه کنید، به یاد داشته باشید که دره پر از تونل ها و غارهای تاریک متعدد است. به لطف سرسبزی دره، تور شما در محیطی پر جنب و جوش خواهد بود. همانطور که زیر سایه شاخه های درختان پر از میوه استراحت می کنید، ممکن است پروانه هایی را مشاهده کنید که در مقابل چشمتان پرواز می کنند.

12. اسطوخودوس کویوچاک

جامعه کویوچاک در مقایسه با مزارع بایر و خالی که قبلاً داشت امروزه 3000 هکتار اسطوخودوس کاشته است. در طول فصل اسطوخودوس، اتوبوس ها به طور منظم در این روستای کوچک رفت و آمد می کنند. وقتی از روستای کویوچاک بازدید می‌کنید، با مردم محلی آنجا صحبت می‌کنید و کالاهای اسطوخودوس را از غرفه های محلی می‌خرید، می توانید به درک بهتری از موفقیت پروژه در ایجاد اشتغال از طریق تولید اسطوخودوس، افزایش گردشگری و ایجاد منبع درآمد اضافی، برسید. همه آنها واقعا خوشحال هستند که با گرایش به اسطوخودوس یک منطقه زندگی کاملاً جدید ایجاد شده که به ویژه برای بانوان روستا طراحی شده است.

اسطوخودوس بنفش فقط تا سه هفته شکوفا می شود، بنابراین اگر در این مدت از آن بازدید نکنید فقط یک بوته گرد را میبینید و ناامید خواهید شد. اسطوخودوس معمولاً در ماه ژوئن شروع به شکوفه دادن می کند و در هفته دوم جولای نیز برداشت می شود. به بیان دیگر با پایان ماه ژوئن و شروع ماه جولای بهترین زمان برای تماشای خیره کننده ترین چهره روستا آغاز می شود. تا اواسط ژوئیه هنوز هم می‌توانید مزارع برداشت نشده را مشاهده کنید، زیرا برداشت تکه تکه انجام می‌شود. با این حال، فصل ها می توانند تغییر کنند و جهان همیشه به یک شکل نیست. در بوردور که دقیقاً همسایه است لاوانتا استریم وجود دارد که رسیدن به آن با ماشین، 20 تا 30 دقیقه طول می کشد.

برای بسیاری از افرادی که برای اولین بار از ترکیه بازدید می کنند، کویوچاک یک مسیر دور افتاده می باشد به این دلیل که کمتر از کاپادوکیه یا استانبول شناخته شده است. بنا به گفته انجین کاداستر، مشاور T+L A-List، دامنه های پوشیده از اسطوخودوس کویوچاک تا حدودی یک اتفاق شادی آور است. قطب تولید گل سرخ در این روستا قرار دارد که به گزارش کاداستر جالب توجه است. بیست ساقه اسطوخودوس با یک گل سرخ از فرانسه آورده شد. اهالی روستا در زمان شروع کار مقدار تقریباً کمی از آن داشتند و سپس شروع به کاشت آن کردند.

به گفته کاداستر “90 درصد اسطوخودوس برای ترکیه تولید می شود که بخشی از آن را به عنوان روغن اسطوخودوس صادر می کنند. ” اگر می خواهید گیاهان را در شکوه کامل خود ببینید شرط میبندیم که تعطیلات تابستانی می تواند بهترین گزینه برای شما باشد. کاداستر اظهار داشت که “این گیاه در اواخر ماه مه یا اوایل ژوئن شروع به شکوفه دادن می کند و در ماه جولای کل منطقه را بوی اسطوخودوس فرا می گیرد.”

کویوچاک در موقعیت مناسبی قرار دارد، در منطقه دریاچه ترکیه که مناظر طبیعی زیبا و شهرهای تاریخی را در خود جای داده است. دریاچه سالدا که برخی آن را با مالدیو ترکیه مقایسه می کنند، تنها دو ساعت با این سکونتگاه فاصله دارد. ترمسوس یکی از بهترین شهرهای باستانی ترکیه که به خوبی حفاظت شده است نیز تنها دو ساعت با آن فاصله دارد. به گفته کاداستر هم شگفتی های طبیعی و هم شگفتی های تاریخی را می توان در این مکان یافت و همچنین زیبایی حاصل از رشد گل سرخ و اسطوخودوس در این مکان حیرت انگیز است.

13. اوچاغیز

اوچاغیز شهری ساحلی است، که قبلا به نام تِمیوسا شناخته می شد. علیرغم آنکه تمیوسا در یک بندر طبیعی واقع شده است اما تاریخچه آن به خوبی شناخته نشده است. همانطور که می دانیم این شهر، شهر دریانوردان بوده و یکی از شهرهایی است که لیگ لیکیا را پایه گذاری کرده است.

اوچاغیز به جزیره ککوا، یکی از منحصربه‌فردترین مکان‌های کاش چشم‌انداز دارد. یکی از بزرگترین جزایر ترکیه در دریای مدیترانه است که امروزه به این سکونتگاه متصل نیست اما در ابتدا به آن متصل بود. وقتی به اوچاغیز می‌رسید با شهرهای تاریخی فرو رفته در آب، خلیج‌های بکر و جزایری با رنگ‌های روشن که به نظر می‌رسد از زمرد ساخته شده‌اند، مورد استقبال قرار می گیرید. مسافران زیادی از سراسر جهان از این مکان دیدن می کنند. هر ساله گردشگرانی از کانادا، استرالیا، نیوزلند و ژاپن از اوچاغیز و اطراف آن بازدید می کنند.

اوچاغیز به دلیل دوری از جاده های اصلی توانسته آرامش و زیبایی خود را حفظ کند. یکی از معدود شهرهای ساحلی مدیترانه ای که تحت تأثیر گردشگری انبوه قرار نگرفته همین شهر است، که این کاملاً با تصویر رایج روستایی که در ذهنمان داریم با شهر زیر آب و خلیج‌های فیروزه‌ای همسایه‌اش، متفاوت می باشد. در سواحل مدیترانه بسیاری از روستاهای ساحلی گسترش یافته و به شهر تبدیل شده اند، اما اوچاغیز از این سرنوشت رهایی یافته و مصون مانده است. اوچاغیز به دلیل ساختمان های تاریخی و دیوارهای شهر مدفون شده تشعشعی نورانی دارد که چشمگیر است. در تابستان، بندر روبروی روستا مملو از قایق‌های تفریحی و قایق‌های مسافربری روزانه است. خلیج اوچاغیز به آرامی یک دریاچه بی سر و صدا است که برای آموزش ورزش های آبی ایده آل می باشد.

اوچاغیز یک شهر ساحلی آرام و بی جنب و جوش است که این اتفاق بیشتر در فصل زمستان می افتد. تنها تعداد کمی از بازدیدکنندگان با قایق های شخصی وارد می شوند و چند ساعتی را در روستا می گذرانند، زیرا در این ایام سفرهای روزانه با قایق به حالت تعلیق در می آید. جامعه در بهار وقتی همه چیز سبز می شود جان می گیرد. با شروع تورهای قایق، بندر مملو از قایق و کشتی ها می شود.

پس از رسیدن با قایق به اوچاغیز، زمان زیادی برای جستجو و کنکاش در روستا خواهید داشت. می‌توانید در فروشگاه‌های سوغاتی بچرخید یا در یکی از رستوران‌های کنار ساحل غذای تازه دریایی بخورید. البته شنا در دریای شفاف و آرام اوچاغیز بهترین کاری است که می توان در روزهای گرم انجام داد. اگر از یکی از آموزشگاه های کایاک سواری، کایاک کرایه کنید زمان بسیار جذابی را با پارو زدن در اطراف خواهید داشت. هم با قایق و هم با هواپیما می توانید به اوچاغیز برسید. اگر می خواهید زمینی سفر کنید، بسته به اینکه از سمت دمره یا کاش می آیید دو مسیر متفاوت وجود دارد.

در این روستا هتل ها یا هاستل های زیادی وجود ندارد. معروف ترین فعالیت گردشگی، تور قایق است. گشت و گذار با قایق ککوا به شما درک بهتری از فضا را می دهد. توانایی اوچاغیز در ترکیب آرامش، زیبایی طبیعی و جاذبه های تاریخی چشمگیر است. مطمئناً با اقامت در منطقه بی نهایت آرامی که افراد کمی در آن زندگی می کنند آرامش خواهید یافت زیرا گردشگران نمی خواهند در این مکان اقامت کنند. هیچ رستوران یا کافی شاپ مجللی وجود ندارد. میانگین سنی ساکنین روستا و کسانی که در رستوران ها و هاستل ها کار می کنند بسیار بالا است.

دهکده های کوهستانی دور افتاده در ترکیه کدامند؟

دهکده های کوهستانی دورافتاده در ترکیه به شرح زیر است:

• درکوی
• کایاکوی
• روستای ساواسان
• روستای سازاک
• روستای تاریک (کارانلیک کوی)
• روستای عریان قدیمی (اسکی چیپلاک کویو)
• ساندیما
• روستای زاز
• جوکنِه

ویژگی های روستاهای ترکیه کدام است؟

آنها دور افتاده، دوستانه و بسیار طبیعی هستند. در آنها جاده ها یا مکان های خرید بزرگ زیادی وجود ندارد. اگر طبیعت را به زندگی شهری ترجیح می دهید، روستاهای ترکیه برای شما عالی هستند.

آیا خارجی ها می توانند در روستاهای ترکیه زندگی کنند؟

در حالی که ممکن است می تواند بسیار سخت باشد. شما به احتمال زیاد مجبور خواهید بود که زبان ترکی را یاد بگیرید زیرا پیدا کردن کسی که به زبان انگلیسی صحبت می کند بسیار سخت است. پیدا کردن مکان‌هایی برای خرید در روستاها نیز به سختی است زیرا فاصله زیادی بین آنها وجود دارد.

آیا زندگی در روستاهای ترکیه امنیت دارد؟

به طور کلی زندگی در ترکیه امن است. روستاهای ترکیه دارای جوامع به هم پیوسته ای هستند که مراقب یکدیگر می باشند.

آیا گذراندن تعطیلات در روستاهای ترکیه امکانپذیر می باشد؟

فرصت های تعطیلات زیادی در روستاهای ترکیه وجود دارد. شما می توانید با انتخاب هر مکانی از مقاله ما از تعطیلات نهایت لذت را ببرید.

دهکده ریاضی نسین کجا است؟

دهکده ریاضی نسین (Nesin Mathematics Village) یک اردوگاه تابستانی و مرکز آموزشی در ترکیه می باشد که بر روی آموزش ریاضیات و علوم متمرکز است. این دهکده در سال 1995 توسط ریاضیدان ترکیه ای به نام علی نسین تاسیس شد و در شهر شیرینجه (Şirince) در نزدیکی ازمیر واقع شده است. در این دهکده انواع برنامه ها و فعالیت های آموزشی از جمله کلاس های ریاضی و علوم، کارگاه ها و سخنرانی ها برای دانش آموزان در تمام سنین ارائه می شود. هدف دهکده ریاضی نسین ترویج علاقه به ریاضیات و علوم و ایجاد محیط آموزشی مجهز و غنی برای دانش آموزان است.

دهکده ریاضی نسین علاوه بر برنامه های آموزشی، به عنوان مرکز تحقیقاتی و خلوتگاه ریاضیدانان و دانشمندان نیز عمل می کند. این دهکده دارای یک کتابخانه با مجموعه بزرگی از کتاب های ریاضی و علوم است و میزبان کنفرانس ها، سمینارها و دیگر رویدادهای مرتبط با ریاضیات و علوم است. شرکت در این دهکده برای عموم آزاد است و بسیاری از دانش آموزان، معلم ها و سایر اعضای انجمن های ریاضی و علوم از ترکیه و سراسر جهان از آن بازدید می کنند. یکی از جنبه های منحصر به فرد دهکده ریاضی نسین تاکید آن بر یادگیری تجربی است. دانش آموزان تشویق می شوند تا ریاضیات و علوم را از طریق فعالیت ها و پروژه های عملی جستجو و کشف کنند، نه اینکه فقط به کتاب های درسی یا سخنرانی ها اکتفا نمایند. این رویکرد به دانش آموزان کمک می کند تا بتوانند درک و فهم عمیق تری نسبت به موضوعات داشته باشند و همچنین یادگیری برای آنها جذاب تر و لذت بخش تر باشد. روی هم رفته دهکده ریاضی نسین منبع با اهمیتی برای آموزش ریاضیات و علوم در ترکیه و فراتر از آن می باشد و تاثیر بسزایی در ترویج این دروس در میان دانش آموزان و همچنین مربیان و فرهیختگان داشته است.